پیوندها
ابر برجسب
خدا خاطرات شرمنده صاحب الزمان خدایا حیا جنگ دلتنگ گناه شهادت حجاب شهید امام زمان کربلا شهداجدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- farzaneh 501
بایگانی
- تیر 1395 19
- خرداد 1395 21
- آذر 1394 4
- شهریور 1394 11
- مرداد 1394 4
- تیر 1394 31
- خرداد 1394 21
- اردیبهشت 1394 16
- فروردین 1394 30
- اسفند 1393 5
- بهمن 1393 25
- دی 1393 23
- آذر 1393 26
- آبان 1393 65
- مهر 1393 82
- شهریور 1393 60
- مرداد 1393 56
جستجو
آمار : 62731 بازدید
Powered by Blogsky
farzaneh
دوشنبه 24 شهریور 1393 ساعت 00:10
آمدم چادر فرماندهی گروهان. برادر تورجی تنها نشسته بود. جلو رفتم و سلام کردم. طبق معمول به احترم سادات بلند شد. گفتم: شرمنده محمد آقا! من با یکی از دوستانم قرار دارم. باید بروم مرخصی و تا عصر برگردم. بی مقدمه گفت: نه نمی شه! گفتم: من قرار دارم. اون آقا منتظر منه! دوباره با جدیت گفت: همین که شنیدی.
کمی نگاهش کردم. با تمام احترامی که برای سادات داشت اما در فرماندهی خیلی جدی بود.
عصبانی شدم. از چادر بیرون آمدم و با ناراحتی گفتم: شکایت شما رو به مادرم می کنم! هنوز چند قدمی از چادر دور نشده بودم. دوید دنبال من. با پای برهنه.
دستم را گرفت و گفت: این چی بود گفتی؟! به صورتش تگاه کردم. خیس از اشک بود.
بعد ادامه داد: این برگه مرخصی. سفید امضاء کردم. هر چقدر دوست داری بنویس! ااما حرفت رو پس بگیر!
گفت: به خدا شوخی کردم. اصلا منظوری نداشتم. خودم هم بغض کرده بودم. فکر نمی کردم اینگونه به نام مادر سادات حساس باشد!
یک سال از آن ماجرا گذشت. چند ساعت قبل از شهادتش بود. مرا دید. باز یاد آن خاطره تلخ را برای من زنده کرد و پرسید: راستی اون حرفت رو پس گرفتی؟!
گفتم: به خدا غلط کردم. اشتباه کردم. من به کسی شکایت نکردم. اصلا غلط می کنم چنین کاری انجام بدهم.
خاطره ای از زندگی شهید محمدرضا تورجی زاده
راوی: دکتر سید احمد نواب
منبع: کتاب یا زهرا(س) ( گروه فرهنگی شهید ابراهیم هادی)
یا حسین